De marathon
Vandaag stond het in het teken van de marathon voor het Holland house if books. We moesten 5 kilometer lopen voor nieuw boeken voor in de lokale bibliotheek.
Nadat het startsignaal was gegaan stormde honderden mensen gelijk weg. We moesten een route rennen dwars door het lokale dorpje illula, onderweg kwamen we veel kinderen tegen die naar ons zwaaide en in ons nariepen.
Na een heel schattig marktkraampje gepasseerd te zijn, kwam ineens een weesmeisje van mijn leeftijd naast me lopen en begon ze haar hele levensverhaal te vertellen.
Ze vertelde me onderanderen dat haar ze haar ouders in een dag kwijt wad geraakt door hiv/aids. Ook vertelde ze me dat ze in een heel slechte situatie leefde, ze ging wel naar school maar de gene die voor haar zorgt is heel arm. Daardoor had ze geen geld en kwam ze in de problemen bij haar vorige school. Nu ze bij de iop scholen zit gaat het iets beter met haar.
Doordat ik zo diep in gesprek raakte kwam de waarheid en armoede in Afrika ineens heel dicht bij, het besef dat er mensen zijn die ik krotten leven en die hun ouderen op 6 jarige leeftijd verloren zijn, in niet echt een leuk iets.
Nadat we de finish naderde zwakte het gesprek af, wel heb ik haar mijn nummer gegeven zodat ze me altijd kan aanspreken als ze me hulp nodig heeft. Met dat iedee nam ik afscheid van haar omdat onze paden elkaar daar scheiden.
Na de marathon hadden we veel vrije tijd. Toen ik na de marathon ok de grond ging zitten kwamen veel kinderen naar me toe die allemaal om aandacht vroegen en op je klommen.
Om 15:00 werden we verwacht op het veld waar we sport en spel activiteiten gingen doen met de weeskinderen van iop. Op het veld kwam ik het meisje met wie ik gepraat had weer tegen, ze vertelde me nog een ding: haar naam grace
Reactie plaatsen
Reacties